Donderdagavond

Op donderdag 13 februari 2020 om 19.00 stap je op de fiets om vervolgens in een vlot tempo naar de plaatselijke muziekschool te trappen. Je komt aan, checkt je telefoon en ziet dat je veel te laat bent. Snel ruk je de map met muziekstukken uit je fietstas en je rent de trap op. De deur door. Het lokaal in. Hijgend neem je plaats bij het enige lege drumstel, in stilte vervloek je je slechte conditie. Om je heen zitten je mede-drum-leerlingen, ze zijn nog druk met elkaar bezig leehnavasor en lijken jouw binnenkomst niet opgemerkt te hebben. Plotseling wordt iedereen opgeschrikt door een harde slag op de pauk. Het geluid ketst tegen de geluidsdichte muren van het lokaal. Pang! Het gepraat verstomt onmiddellijk en alle ogen richten zich op de drumleraar. Terwijl zij ongeduldig in het rond kijkt, halen alle vier de leerlingen haastig hun partituur tevoorschijn. De volgende 45 minuten ga je volledig op in de muziek, totdat de les even abrupt stopt als dat hij begonnen was. Tijd om weer naar huis te fietsen. Het weer is abnormaal mild voor de tijd van het jaar, maar de zon is al wel gaan slapen. Je kijkt nog even om naar het gebouw, van buiten een troosteloos pand uit de jaren 60. Volgende week, de week daarna, de week daarna en de week daarna kom je weer terug voor meer drum lessen. De week daarna kijk je thuis vol spanning naar de persconferentie van Rutte. Per direct worden alle sportactiviteiten, vergaderingen, muzieklessen, colleges en bijeenkomsten afgelast. Er vallen gaten in jouw dagen. Ineens kan je donderdagavond weer op een normale tijd avondeten. De week daarop krijg je een appje van je drumleraar, of je misschien muziekles online wilde? Eigenlijk heb je geen zin om te reageren, om überhaupt iets te doen. Apathisch hang je op de bank, niet wetend wat je nu met je leven aan moet. Als je een kwartiertje later weer op je telefoon kijkt, zie je dat de rest enthousiast reageerde op het voorstel van je drumleraar. Het zal dus maar moeten.